De nieuwe voorzitter van Fietsersbond-Zwolle heeft zich goed op het gesprek voorbereid. Hij grijpt regelmatig  naar foto’s en aantekeningen die hij heeft klaargelegd. Zij tonen aan dat de Fietsersbond nog lang niet klaar is in Zwolle, er is nog veel te verbeteren. In zijn woorden: “We zijn nog niet uitgefietst.”

Edwin verkent Zwolle graag op de fiets, soms met zijn jongste dochter, die nog net voorop kan meerijden. Dan hangt ze over het stuur heen en roept: “Kijk ik vlieg!”

Hij gaat verder: “Ik ben nieuwsgierig, als ik iets lees of hoor, ga ik erop af om het, met wijd open ogen en oren zelf te ervaren. Fietsen is een prachtige manier om je stad te bekijken en te zien hoe die zich ontwikkelt.” Onderweg maakt hij veel foto’s.  Hij vindt dat alle bestuursleden, maar ook de honderden leden van de Zwolse afdeling, dat meer zouden moeten doen. Een beeld zegt vaak meer dan woorden.

De nieuwe voorzitter heeft naar eigen zeggen altijd een fietshart gehad. “Het is niet alleen heerlijk om te fietsen, het is vooral ook erg gemakkelijk, zeker in de stad. Ik ben nog niet zo heel  lang lid van de Fietsersbond maar ik heb niet geaarzeld toen mij gevraagd werd dat te worden. Ook toen ik nog gemeenteraadslid was heb ik vaak aandacht voor de fiets gevraagd.” 

Hij haalt een foto te voorschijn van een fietspad met een gevaarlijke richel. “Kijk, daar kan ik gewoon slecht tegen, fietsen die ontwerpers nooit? Komen ze niet achter hun bureau vandaan? Je kunt nog zo’n fantastische fiets hebben maar als de overheid, bedrijven en instellingen niet de voorwaarden om te fietsen verbeteren, gaat het fout. Investeren in veilige, snelle en comfortabele fietsroutes, goede stallingen dichtbij de bestemmingen en betere straatverlichting maken dat meer mensen gaan fietsen.

Die inspanning om zaken te verbeteren hoeft lang niet altijd groot te zijn, soms zijn een paar extra tegels of een geleidelijk oplopend stoeprandje al voldoende.”  

En weer haalt Edwin een foto te voorschijn die illustreert dat de ontwerper en uitvoerder niet in de huid van de fietser is gekropen. Hij benadrukt dat burgers op kleine schaal, in de eigen buurt zelf ook wat kunnen doen. Denk bijvoorbeeld aan het opruimen van bladeren rondom je huis.

We spreken over projecten waarbij het belang van de fietser slecht is meegewogen. Het ‘programma van eisen’ dat de Gemeente Zwolle opstelt voor ontwerpbureaus en projectontwikkelaars  is op dat punt blijkbaar onvoldoende. “We zijn Fietsstad, ik vind dat we schatplichtig zijn aan die titel. Daarom: daag uit en draag uit!”

“Ik ga graag voor snelle, praktische oplossingen, maar soms is het beter je in te zetten voor beleidsaanpassingen. Met duidelijke bepalingen voor fietsvoorzieningen in de bouwverordening kunnen we in het vervolg discussies zoals rond de komst van Primark voorkomen. En denk maar niet dat Primark Zwolle dan zou overslaan; er ligt hier een enorm potentieel aan klanten.”

Volgens Edwin ontbreekt het aan overkoepelend (fiets)denken. Hij pleit voor een gemeentelijke fietstoets. Stedenbouwkundige plannen, nieuwbouwplannen,  evenementen, infrastructuurplannen en plannen voor wegonderhoud moeten tegen het licht worden gehouden en zo worden beoordeeld op de kwaliteit van de fietsvoorzieningen. “Natuurlijk is het niet gemakkelijk om alle disciplines bij elkaar te krijgen maar het kan wel. Als het een kwestie is van onwil, dan zal ik vragen naar de argumenten voor waarom niet.”

Welke zichtbare zaken moeten wat hem betreft tijdens zijn voorzitterschap worden aangepakt? Wat zijn de ankerpunten?

“Ik ben tevreden als de fietsroutes veel zichtbaarder worden, voor mijn part in het plaveisel. Die zichtbaarheid moet uitnodigen, eenheid uitstralen, herkenning geven.” De huidige routes vindt hij  lang niet altijd logisch, comfortabel en veilig. Bovendien zijn ze vaak te smal en maar matig verlicht. Gelukkig gebeuren er relatief toch nog weinig ongelukken. Volgens hem is dat te danken aan de alertheid en flexibiliteit van de fietser.”

“Economisch gezien biedt de fiets veel kansen op het gebied van gezondheid, milieu en ruimtegebruik. Dus overheid: zie de fiets niet als kostenpost, maar als kans om de stad duurzaam te ontwikkelen.”

Naast de verbetering van de fietsroutes wil Edwin toekomstbestendige oplossingen voor fietsparkeren. Ook overdekte ruimtes horen daarbij, niet alleen in de binnenstad, maar ook op locaties als winkelcentra daarbuiten.

Het gedrag van fietsers is ook een ankerpunt. Zijn advies: “Sluit goed aan op behoefte van fietsers en omarm goed gedrag. Neem bijvoorbeeld de fietsenstallingen. Een gastvrije  ontvangst daar doet meer dan een bonnetje uitreiken. Handhaven kan nodig zijn, maar dan moeten de omstandigheden wel in orde zijn.

Fietsers zelf hebben een eigen verantwoordelijkheid, bijvoorbeeld als het gaat om fietsverlichting. Het is gewoon asociaal om zonder licht te rijden.”

Edwin zou ook graag willen investeren in ledencontact. Hij denkt dat mensen best bereid zijn te helpen. “Je moet het alleen wel persoonlijk vragen. Meer enthousiasme om taken uit te voeren zou ons een nog steviger positie geven.”

Ik vraag Edwin hoe hij zijn doelen denkt te bereiken, wat zijn manier van werken is?

Wat hem betreft zijn er diverse manieren. Hij wijst op de foto’s: “Illustreren vind ik heel belangrijk. Via de beelden kom je in gesprek  met anderen. Ik zoek graag naar de overeenkomsten in de verschillende standpunten. De ander is vaak via een ander pad gestart en wordt soms pas later met jouw ideeën geconfronteerd. Daarom ben ik ervoor om al in een heel vroeg stadium met elkaar te overleggen. Een ferm standpunt innemen kan helpen, zeker als de relatie met de gesprekspartner goed is. De Fietsersbond is op veel manieren gesprekspartner van de gemeente. We zijn het erover eens om te komen tot een fietsagenda. Maar in beleidsnotities, ankerpunten en agenda’s kun je niet fietsen. Het gaat uiteindelijk om de uitvoering. Samen met de andere bestuursleden beschik ik over een uitgebreid netwerk, dat zullen we zeker inzetten. Ik maak makkelijk contact en ben heel gedreven.“

Waarom wil je voorzitter van Fietsersbond-Zwolle worden? Wat denk je er persoonlijk aan over te houden?

“De fiets en de fietser zijn het waard om voor op te komen. Als fietser hoop ik straks in een stad te wonen, waar het nog prettiger fietsen is. Voor mezelf hoop ik terug te kunnen kijken op prettige samenwerkingsrelaties waarin we elkaar hebben verrijkt. Ik hoop mijn persoonlijke netwerk verder te kunnen uitbreiden. En natuurlijk heb ik dan meer voorzitterservaring opgebouwd.”

—————————————————————————————–
Lees ook het interview met Marcel Span: Bonte hond en mensen-mens

(Interview: Ton Venselaar; Foto’s: Harry Gijsman en Edwin Koster. Tekst- en stijlcorrecties: Iris Boersbroek).